Biz akademisyenlerin yazdıgını kendimiz dışında sadece dergi hakemleri, dergi editörleri ve birkaç meslektaşımız okur ama edebiyatçının yazdığı öyle mi?

Rıfat Ilgaz aslında eğitim sistemimizin ağlanacak halini yazmıştı lakin biz güldük. Kitap hâlâ basılıyor, okunuyor. Değişen ne var? Ders zili yerine hoparlörden müzik çalıyor tamam ama tüccar hocalar, emekliliği gelmiş hocalar, ezbere dayalı eğitim sistemi, konser düzenleyen çocukların başarılı olamadığı dersler, söyleyin bana ne değişmiş?

Biz akademisyenlerin toplumda etkisi yok doğrudur, çünkü topluma katkımız yoktur ama şunu da unutmayalım;  eyleme geçmeyip gülmemizin temel nedeni gülmenin daha kolay oluşudur. Toplumlar çözemeyeceklerine inandıkları önemli sorunlar yerine çözebileceklerini düşündükleri küçük problemleri abartmayı tercih ederler. Bu yaramaz denilen çocuklar neden sürekli başarısız? Kamp yapan, kopya için teknik geliştiren bu çocuklar neye göre, kime göre başarısız?  #tümeğitimcilerokumalı Seçim bitti. Şimdi büyük seçim zamanı. Kaldık mı yine gerçek gündemimizle başbaşa

Web Tasarım/ Uygulama : F.Semih NİŞANCI